Ik had liever een blog geschreven over mijn lactaat test van afgelopen zondag, maar helaas is er deze week wat anders gebeurd waardoor die lactaat test er helaas niet meer toe doet.
Donderdag heb ik tijdens een oefening mijn voet verkeerd geplaatst en de krak die te horen was voorspelde niet veel goeds. Pijn en de warmte zorgde ervoor dat ik me effe onwel voelde maar wat later deed ik verder met andere oefeningen. Het gevoel als je je enkel omslaat dat had ik op dat moment dus ik maakte me geen zorgen. Maar wanneer we terug reden naar huis begon ik me wat ongerust te maken omdat de pijn feller werd en een kort telefoontje later mocht ik door rijden naar Dr. Indeherberghe. Hij testte met een klein onschuldig trillend hamertje en ik kan je verzekeren dat zoiets wel duidelijk maakt dat er iets ernstigs aan de voet is.Een RX later en we waren zeker dat het middenvoetsbeentje van mijn kleine teen gebroken was.
Dit is een kl*te kwetsuur die nooit goed uitkomt maar ik ben vreemd genoeg toch blij dat het nu gebeurd in een jaar dat niets moest. Ik had al eerder het gevoel dat 2018 niet mijn jaar ging zijn en dat blijkt nu klaar en duidelijk. Omdat een operatie een groter kans geeft op een snel herstel lig ik maandag al op de operatietafel. Voor mij is het nu een kwestie van een zo goed en snel mogelijke revalidatie af te werken zodat ik kan toe werken naar een belangrijke 2019 waar ik wil presteren.
Een zware kwetsure heeft me niet tegen gehouden om naar Rio te gaan, dus laat ik me nu ook niet tegen houden om voor Tokyo te gaan.
